“If someone wishes for good health

one  must first ask themselves

if he is ready to do away

with the reasons for his illness

Only then it is possible to help him”

- Hippocrates

De Goede V - Voor meer energie!

Je bent iemand die je toekomst zorgvuldig heeft uitgestippeld. Je hebt keihard gewerkt om het fundament te leggen voor je carrière. Je opleidingen, je stages, de keuze van je werkplek…niets heb je aan het toeval overgelaten. Je weet namelijk dat als je iets wilt bereiken, dan moet je er voor knokken.

Jouw omgeving ziet je als ambitieus, gedreven, kritisch, intelligent, optimistisch en als iemand die alles aan kan. Als iemand die weet wat ze wil en daar ook 100% voor gaat. Wat het ook kost, jij zult je doelen bereiken!

Totdat je ziek werd. Diagnose: Chronisch Vermoeidheidssyndroom. In één keer nergens controle meer over. Jouw lichaam bepaalt en jij betaalt. Met pijn, met vermoeidheid en met dagen van gedwongen herstel. Je dromen, je ambities, je zorgvuldig voorbereide plannen lijken nu onbereikbaar. Extra pijnlijk is de muur van onbegrip en onkunde waar je keer op keer tegen aanloopt. Niemand lijkt echt te snappen wat de ziekte precies inhoudt, laat staan dat er iemand is die je kan helpen.

Vrienden en familie hebben minder en minder geduld met je. Steeds vaker voel je je een last. Je durft niet meer eerlijk te zijn over hoe je je écht voelt. Stiekem hoop je dat de dokter iets gaat vinden in je bloed. Of dat je er doodziek uit gaat zien. Misschien geloven ze dan wél dat je je niet aanstelt. Dat het niet je eigen gedachten zijn die je ziek maken. Dat er iets fysiek helemaal misgaat.

Herken je dit?

- Je lichaam is ziek, maar je verstand is prima. Het gebrek aan energie zorgt er voor dat je leven voor onbepaalde tijd stil staat. Je bent bang dat alles wat je wilde bereiken onhaalbaar blijkt te zijn. Dat er van jou niks meer terecht gaat komen.

- Je twijfelt of er nog kans op herstel is. Het idee dat er geen oplossing is, geen hoop, niks om voor te vechten, dat maakt je wanhopig.

- Je wordt doodmoe van iedere keer te moeten uitleggen wat CVS is. Het gevoel hebben dat je als hypochonder wordt gezien. Het zou zo veel schelen als iedereen wist wat de ziekte precies behelst.

- Je wilt zo graag een beetje meer energie. Al is het maar om af en toe gewoon te kunnen afspreken met vrienden. Een keer niet te hoeven afzeggen of dagen bij te moeten komen. Gewoon kunnen genieten en even vergeten dat je ziek bent.

- Je weet soms niet meer wat je moet doen. Je wilt graag werken aan je gezondheid, maar de goedgekeurde therapieën werken averechts. De huisarts weet niet echt wat hij/zij met je aan moet. En toch heb je het gevoel dat er iets moet zijn dat je kunt doen. Het kan niet zo zijn dat jij getroffen wordt door iets waar niemand raad mee weet.

Besef jij dat als er niks gebeurt dat deze situatie blijvend is? Durf jij te kiezen voor jezelf en je eigen gezondheid? Ga je eindelijk proberen de taal van je lichaam te leren? En ga je hier ook ECHT naar luisteren?

Of accepteer je dat dit het is? Ga je op de bank liggen hopen op een oplossing? Heb jij de tijd en het geduld om hierop te wachten?

Wil jij degene zijn die mag toekijken hoe anderen het leven vieren? Voor onbepaalde tijd gevangen in niemandsland?

Of….neem je je lot in eigen handen?

Ja, ik wil weten wat je voor mij kunt doen!

Monique: